Reaktywacja popularnego zespołu ludowego

Zespół Pieśni i Tańca „Lubartowiacy” był przez wiele lat dumą miasta. Jego historia sięga 1959 roku. Przez jego szeregi przewinęły się pokolenia młodych i uzdolnionych muzycznie oraz tanecznie lubartowian.

Program prezentowany przez zespół zyskał uznanie nie tylko w regionie, ale również w całej Polsce i poza jej granicami. Lata triumfu przeżywał głównie w wieku XX. Kolejne lata XXI w. okazały się dla zespołu mniej łaskawe i ostatecznie po dużym i barwnym zespole pozostały tylko niektóre sekcje.

W Lubartowie nigdy nie zapomniano jednak o „Lubartowiakach”, którzy przez lata byli prawdziwą dumą, wizytówką i „reklamą” miasta. Wiele osób związanych ze środowiskiem kulturalnym Lubartowa pielęgnowało pamięć o największych dokonaniach formacji i chęć oraz motywację do tego, by przywrócić miastu zespół – w jak najlepszej formule.

Dziś te marzenia stają się rzeczywistością – „Lubartowiacy” zostaną reaktywowani. Z inicjatywą taką wystąpił Lubartowski Ośrodek Kultury – teraz wiele zależy od zaangażowania młodych ludzi.

„Lubartowiacy” wczoraj i dziś

W związku z realizacją planów dotyczących reaktywacji Zespołu Pieśni i Tańca „Lubartowiacy” – Lubartowski Dom Kultury zaprasza młodzież w wieku od trzynastu do dziewiętnastu lat na zajęcia tradycyjnego tańca ludowego.

Można się będzie nauczyć takich ludowych „klasyków” jak: mazur, krakowiak, oberek czy kujawiak. Wspaniała choreografia, piękna muzyka, kolorowe stroje, mnóstwo pozytywnej energii i uśmiechu, nowe przyjaźnie – brzmi jak wspaniała przygoda?

I tak właśnie jest – mogłoby się wydawać, że w dzisiejszych czasach uczestnictwo w takich zajęciach nie jest dla młodych ludzi atrakcyjne. Jednak wiele wskazuje na to, że jest wręcz odwrotnie. Nie tylko uciążliwości, na jakie narażeni byli m.in. młodzi ludzie w roku ubiegłym, gdy kontakty społeczne zostały niemal urwane, wpłynęły na to, że dziś wiele osób odczuwa większą potrzebę integracji i współuczestnictwa.

Od pewnego czasu obserwuje się powrót do aktywności, które moglibyśmy nazwać „analogowymi” – tradycyjnymi. Cyfrowy, zdalny świat przestaje wystarczać młodym ludziom, dlatego można się spodziewać, że również młode pokolenie, podobnie jak wcześniejsze, które tworzyły „Lubartowiaków” – da się zainspirować sile piękna i radości, jaka wciąż żyje w tradycji kultury ludowej.